یکی از باور های غلط افراد در سنجش میزان کیفیت یک دوربین، تعداد مگاپیکسل های آن است. در واقع بسیاری تصور می کنند هرچه تعداد مگاپیکسل های دوربین گوشی بیشتر باشد ، عکس ها را با کیفیت بالاتری به ثبت می رساند.اما اینطور نیست !
مگاپیکسل ها وسیله ای مهم برای تولیدکنندگان اسمارت فون بوده اند تا با استفاده از آن ها به مردم از کیفیت دوربین اسمارت فون هایشان خبر دهند. به لحاظ تئوریک، پیکسل های بیشتر باید تصویر را در اصطلاح تمیزتر کند، درست مانند اینکه هر چه کاشی ها بیشتر باشند، موزائیک با جزئیات و دقت بیشتری درست خواهد شد، اما در اصل, داستان جوری دیگر است.
پیکسل ها در واقع برای گرفتن نور، به حسگر دوربین تعبیه شده در گوشی متکی اند و هر چه آن حسگر بزرگ تر باشد، پیکسل های بیشتری پشتیبانی طراحی سایت خواهند شد که اغلب به گرفتن عکس هایی واضح تر و بهتر منجر می شود. اما همینطور که پیکسل های بیشتری به حسگر اضافه شوند، کمتر احتیاج دارند انحصارا در خود حسگر جای شوند. و هر قدر یک پیکسل کوچک تر، نوری دریافتی نیز کمتر که همین باعث ایجاد نویز در عکس یا بروز مصنوعات ناخواسته که وضوح تصویر را کاهش می دهند می شود.
یکی از راه های مقابله با این قضیه این است که دوربین گوشی را برای مدت بیشتری نگه داریم رژیم لاغری تا نور کاملا به حسگر وارد شود. اما حتی کوچکترین حرکت هنگام عکس گرفتن می تواند به تار شدن تصویر منتهی شود که همین خود باعث کاهش کیفیت خصوصا در شرایط کم نور می گردد.
اکثر
اسمارت فون ها به کاربر اجازه داشتن کنترل روی شاتر را نمی دهند. از طرفی
نیز, عکس ها اگر پیکسل ها هم بسیار بزرگ باشند، ممکن است خیلی تمیز و
شفاف از آب در نیایند.
بنابراین میتوان گفت بایست یک تعادلی میان حسگر دوربین و سایز پیکسل وجود داشته باشد تا دوربینی خوب برای گوشی ها ارائه گردد و این نکته ای است که هر تولید کننده اسمارت فونی باید آویزه گوش کرده و بدان با جدیت تمام توجه نماید.
